De zesde excursie van de internet nieuwsgroep nl.vogels.vogelaar ging naar de Oostvaardersplassen, waar het allemaal begonnen was. Een groep van 11 deelnemers onder leiding van Theo van Woerden ging het gebied verkennen. Binnenkort volgt binnenkort het verslag van de dag.Als voorproefje heb ik alvast wat foto’s geplaatst.

Verslag

DoorAndries Stuut (Dries)

14 mei 2005:vogelsafari Oostvaardersplassen. Persoonlijke indrukken van een mooie dag tussen Almere en Lelystad.

Voor mij begon de excursie eigenlijk al op 13 mei toen ik naar het zuiden van de Randstad ging om op familiebezoek te gaan. Naast een gezellig avondje hoopte ik dat het voor de volgende ochtend een goed ontbijt en een welgevuld lunchpakket op zou leveren.

Gelukkig bleken mijn moeders instincten de volgende dag nog helemaal aanwezig!!. Het weer was, toen ik de 14e om 7 uur ’s ochtend’s (goed gevoed) in de auto stapte was helemaal zoals voorspeld: zonnig en winderig, en als de buien inderdaad beneden de grote rivieren zouden blijven zou het wel eens een heel mooie dag kunnen worden.

Het was alleen erg jammer dat de ooievaar die ik onderweg naar het Almeerderzand (het ontmoetingspunt voor de OVP-gangers) tegenkwam niet mee mocht tellen in het lijstje van tijdens de excursie waargenomen vogels.

De ontmoeting met allerlei mensen die je grotendeels alleen kent onder rare namen binnen de nieuwsgroep was wel spannend. Wat zou het groene hoedjes, geitenharen sokken en baarden gehalte zijn? Het viel me mee… slechts twee kerels die al op het Almeerderzand een verrekijker om hun nek hadden hangen waarbij het me leek dat ze ook een leven zonder verrekijker hebben. Een kennismakingsrondje (Agnes, Andries, Annemiek, Colinda, Jan, Johan (2x), Jos, Luc, Nol en Theo), wat afspraken over de te volgen route en een herschikking van het gezelschap over de beschikbare auto’s leverde een niet al te grote colonne op die met Theo voor op richting Lepelaarsplassen vertrok.

Een stop op de Oostvaardersdijk leverde niet veel op: door de stevige wind leken de meeste vogels van het water geblazen en de mogelijke waarneming van een zwarte wouw leverde wel discussie maar geen vermelding op de waarnemingslijst op. Een korte wandeling vanaf infocentrum de Trekvogel was voor deze beginnende vogelaar het begin van een héél feestelijke dag. Mijn eerste groenlingen, gele kwikstaarten en kleine zilverreigers! De meeste andere zichtbare aanwezige vogels had ik al wel eens gezien, maar de kleuterklasjes met pulletjes van grauwe ganzen waren wel héél erg leuk.

Het pad dat we daarna naar de observatiehut volgden leverde gesprekken op over al de geluiden die waargenomen werden: de koekoek herken ik en bij de tjiftjaf kon ik me ook wel iets voorstellen, maar de rest?? De uitleg van de deskundologen hielp wel wat, maar hun nadoen van allerlei geluiden werkte eerder op mijn lachspieren dan dat het echt veel kennis opleverde (hoewel het dé manier schijnt te zijn om je de geluiden eigen te maken). Ik denk toch maar dat ik aan wat CD’tjes moet zien te komen. Het meest opvallende geluidje kwam van de versnelde merel, wat staat voor een tuinfluiter.

Het uitzicht bij de observatiehut was geweldig. Nesten met jonge aalscholvers en blauwe reigers lagen mooi in het zonnetje en het gestuntel van enkele aalscholverkuikens die hogerop de boom in wilden was ronduit komisch (ze leken op enkele collega’s van me die ook hogerop willen). Een buizerd die 20 meter van de hut neerstreek (zie foto’s) zorgde ervoor dat ik buizerd en havik waarschijnlijk niet meer door elkaar haal. Het resultaat van de terugtocht naar de parkeerplaats was de ontboezeming van een ervaren vogelaar dat er ook een vogelfamilie bestond die kabévétjes werden genoemd. Dat is dus de familie (kleine bruine vogeltjes) die je wel hoort maar slechts als klein en bruin voorbij ziet flitsen. Een variatie op de in Amsterdam bekende sijzen met de ondersoorten drijf- en gewone sijzen denk ik dan maar.

Vanwege een afsluiting van de Oostvaardersdijk gingen we richting grote praambult en dat was lachen!!! Ondanks goede kaarten, GPS, TomTom, VDO-dayton, GSM, kompas, postduiven en kennis van sterrennavigatie werd de colonne in Almere uit elkaar gereden, waarna we elkaar na een uitgebreide sightseeing toer weer troffen bij de kleine praambult (dus niet de grote). Een mooi uitzicht, maar weinig waarnemingen. In de verte meenden enkelen de zeearend te herkennen, maar daar waren ogen voor nodig die meer geoefend waren dan de mijne. Verder wel Heckrunderen, die ook de moeite van het bekijken waren.

De daarop volgende stop was geweldig!! Vanaf het SBB bezoekerscentrum (Kitsweg 1, bij Knardijk / Spoorwegviaduct) liepen we naar observatiehut de Zeearend. De wandeling door moerasland en bos was heel mooi. Karpers, schildpadden en een vrouwe platbuik (een libelle met een voor veel dames jaloersmakende naam) mochten niet op het waarneminglijstje, maar vertoonden zich wel in het heerlijke zonnetje. Het kabévé gehalte van de wandeling was heel hoog en ik was blij dat er wat vogeltjes bijzaten (zoals de rietgors) die ik ook herkende.

Vanuit de luxe uitgevoerde (geen wind!!) Zeearend was er goed zicht op edelherten, een passerende vos, zwarte sterns, grote en kleine zilverreiger, lepelaars en een blauwborst (op 5 meter afstand!!). Een plek om meer tijd door te brengen, ook vanwege de goede, windvrije zit. Vanaf de Zeearend ging de tocht door open rietlanden waarin het lekker kuieren was. Een groep konikpaarden met veulens die ons heel dichtbij lieten komen en wat later was er een “avemus papam” te horen (in dit geval ging het dus om een paapje dat waargenomen was). De verzadiging was bij mij wat toegeslagen (hoe veel nieuwe soorten kan een mens op één dag bevatten) dus ik ben niet teruggelopen om het paapje zelf te zien. Een later waargenomen dodaarsje was voor mij niet nieuw, maar wel altijd leuk!

Na een bezoek aan het bezoekerscentrum, ritje naar Oostvaardersdijk en terugrit via Knardijk, Praamweg en Grote Praambult (De auto’s waren hier observatiehut in verband met de wind) kwamen we in Almere bij het Jan van den Boschpad vanwaar en een schitterend uitzicht was over een plas met grauwe ganzen, foeragerende lepelaars, allerlei eenden en in de verte een héél grote (honderden) kudde konikpaarden. Verbazingwekkend dat zo dicht bij bebouwing zo veel te zien is. De passerende fietstorpedo’s leverde nog een mooi plaatje op.

De dag werd geëvalueerd op een zonnig terrasje in Almere waar kennis gemaakt werd met oude (jus d’orange, cola light) en voor mij een nieuwe soort (Palm). Door wind en zon aangetaste hoofden leverden verhalen op over Afrikaanse, Israëlische en andere reizen met grote aantallen meer en minder bekende soorten waarbij ik de indruk had dat door de omstandigheden van de dag de beschrijvingen kleurrijker werden dan dat ze anders zouden zijn (maar zoals ik al schreef… ik ben een beginneling).

Al met al een zéér geslaagde dag met waardering voor Theo die de kar heeft willen trekken. Voor herhaling vatbaar dus!!

Andries (Dries {º¿º})