Datum: 10 t/m 23 december 2007    Tekst/Opmaak/foto’s: Jos de Vries

Verslag door Jos de Vries

Samen met mijn vrouw ben ik 13 dagen naar Ierland geweest. Dit is een verslag van de belevenissen van onze huwelijkreis.

10 december:Aankomst in Dublin om 13:45, lokale tijd. In Ierland kunnen we de klok een uur terugzetten. Het lijkt dus of we een half uur hebben gevlogen. De echte reistijd is 1

uur en 20 minuten. De eerste vogel die ik zie is een roek, op de huurauto. De huurauto is een Toyota Corolla, met enkele deuken aan de achterkant. Verder zien we eksters,

huismussen en spreeuwen. Helaas kunnen we ons navigatiesysteem TomTom niet gebruiken om te navigeren, dus wordt het kaartlezen. We hebben nog geen goede kaart van Dublin en de

borden zijn ook even wennen. Als je de straat in rijdt, dan zie je pas het bord.

We rijden dus eerst verkeerd en komen uit in de haven, waar we mooi uitzicht hebben op de kust. Veel tijd om te genieten hebben we niet, want voor het donker willen we onze B&B vinden. Uiteindelijk komen we daar om 17 uur aan. In de wijk Crossmore. Een gezellig oud vrouwtje verontschuldigd zich dat de verwarming het niet doet. Gelukkig had ze nog een elektrische kachel. Later horen we de loodgieter en doet even later de centrale verwarming het weer. We krijgen koffie met koekjes en een soort Bros-reep. We rusten uit en gaan later nog even naar de supermarkt. Daarna slapen.

11 december: om 9 uur ontbijt met bacon, worstjes, toast en cornflakes. Iets wat we dagelijks krijgen voorgeschoteld. Veel variatie kennen de Ieren niet. Alleen met de eieren valt iets te kiezen…scrambled eggs, boiled eggs of een gebakken ei. Maar het smaakt goed, in tegenstelling tot het eten in restaurants. In restaurants is het eten over het algemeen saai en zonder groente.

In de tuin zit een plastic specht, op het dak een lijster. Na het ontbijt gaan we met de bus naar het centrum van Dublin. We zien nog een kwikstaart onderweg. Weer mussen, spreeuwen en nu ook kauwtjes. We zitten in een dubbeldekker. Bij de Bachelor Pub strijken we neer voor een kop koffie om te kijken waar we naar toe gaan. We stippelen een route uit van O’ Connor Street, Trinity University en tenslotte naar de Temple Bar. In de buurt van de Trinity University zien we de Book of Kells en een prachtige bibliotheek. Onderweg komen we langs drie muziekzaken. De laatste is een paradijs voor Gibson-fans. Aan de muur hangen wel meer dan veertig Gibson Les Pauls. Ook twee Gibson Hummingbird akoestische

gitaren hangen er. Ze hangen te hoog om even uit te proberen. We wandelen verder langs de ‘painted doors’, een aantal gekleurde deuren. Je moet er wel oog voor hebben, want als je niet oplet, dan loop je er zo aan voorbij.

In de trendy wijk de Temple Bar gaan we eten. We kiezen voor Irish stew, dit is vlees met ongeschilde aardappelen. Het vlees lijkt wel wat op kattenbrokken. Het is te eten, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Geef mij maar de Nederlandse keuken. In een pub zien we een gitarist spelen, daar gaan we naar luisteren. Uniek om op een werkdag in de middag iemand te zien spelen in een pub. De gitarist/zanger speelde onder andere een nummer van de Belgische groep K’s Choise. Na twee uur spelen nemen een duo, bestaande uit een violist en gitarist/zanger het van hem over. Van het duo kijkteen neef uit Engeland toe, met wie we praten. Erg leuk!

Ondergetekende neemt hier zijn eerste Guinness. Volgens de reisgids smaakt dit donkere bier beter dan in Nederland. Dat klopt inderdaad. In Nederland lust ik het niet, maar in Ierland vind ik het beter smaken dan bijvoorbeeld Heineken. Een zachte smaak. Heineken smaakt wat frisser. We hebben genoeg gezien en vanuit Fleet Street nemen we de bus terug naar onze B&B.

12 december: bij het ontbijt maken we kennis met een Spanjaard genaamd Mario. Hij logeert hier om te werken. Het doet iets met verzekeringen, als ik het goed heb verstaan. De eerste dag heeft Karin gereden, nu wil Jos wel even een blokje om gaan rijden. Om te weten wat het is om links te rijden. Dat is inderdaad wel even wennen. De auto ook, met het stuur aan de rechterkant. Het zweet breekt bij hem uit en het blijkt dat we verkeerd rijden. We hebben nog steeds geen goede kaart en we zijn nog niet gewend aan de borden langs de weg. In een mooie pub in de vorm van een molen nemen we een cappuccino. De barman wijst ons de weg en het blijkt dat we nog steeds vlakbij Dublin zitten. Karin neemt het stuur

weer van Jos over. We weten nu de weg te vinden naar Braveheart zijn optrekje Trim Castle. Braveheart is een film die zich afspeelt in de middeleeuwen met Mel Gibson in de hoofdrol. Bij Trim Castle kopen we een goede atlas. Geen miskoop, want alles staat er duidelijk in. We stillen onze honger met een sandwich special. Via de kust rijden we terug naar Dublin. Het is al bijna donker. Jos doet nog een poging om vogelsoorten te ontdekken met zijn telescoop.

Dat zijn: scholeksters, blauwe reiger, wulp en steenloper. Bij Trim Castle zagen we overigens: pimpelmees, zanglijster, kauwtjes en duiven. Onderweg naar de B&B trotseren we de file en doen we nog wat inkopen bij een supermarkt in de

buurt.

13 december: na het ontbijt nemen we afscheid van het gezellige vrouwtje. Karin zegt tegen haar: “You are a pretty woman.” De vrouw: “I’m not sure about that.”

We verlaten Dublin en rijden naar onze volgende B&B in Westport. Onderweg stoppen we nog even bij het klooster in Clonmacnoise. Het klooster ligt aan de rivier de Shannon. Met een duizend jaar oud kruis. Een roodborst en een aantal kramsvogels zien we hier. Onderweg naar Clonmacnoise zagen we twee goudvinken. Verschillende landschappen hebben we gezien en de weggetjes wisselen zich af. Dan weer breed, dan weer smal. We rijden verder en gaan eten in de plaats Ballinasloe. Hier eten we lasagne met patat en salade. Dit smaakt erg lekker! Wat een uitzondering is. Het culinaire hoogtepunt van de reis!

We komen aan in Westport. Deze B&B is uitstekend, vooral het mooie uitzicht op de heilige berg, de Croagh Patrick. ’s Avonds kroegentocht. Hier is niet zoveel te beleven als in Dublin. Tussen 19 en 22 uur is er geen muziek te horen in de pubs. Om 22 uur zien we wel een man met gitaar, maar we gaan daar niet op wachten en gaan terug naar de B&B om te slapen.

14 december: ontbijt om 8 uur. Met twee gebakken eieren en bacon. We rijden langs de Croagh Patrick, maar gaan hem niet beklimmen. We zien prachtige landschappen tussen de bergen. Vooral bij de Doo Lough Pass. In het dorpje Leenaun stoppen we bij een pub. Waar we koffie met broodjes bestellen. Er staat een aardige vrouw van zestig achter de bar. Mijn aandacht wordt getrokken naar de hond die de hele tijd ons bewegingloos zit aan te staren. Na een half uur nog. Bij navraag blijkt het een namaakhond te zijn. We betalen met een tientje. “laat maar zitten” zegt de vrouw. Achteraf wel duur, misschien dat ze daarom zo vrolijk was. Weer een paar domme toeristen opgelicht!

We vervolgen onze reis en gaan naar Connemara National Park. De natuur valt een beetje tegen. Bij een korte wandeling blijkt dat onze conditie te wensen overlaat, verstandig achteraf dat we de Croagh Patrick niet hebben beklommen. We gaan verder richting de Clifden, waar we verder genieten van het landschap. De aanbevolen skyroad biedt een prachtig uitzicht op de Clifden Bay. Vervolgens gaan we via de r341 naar Cashel. En gaan we via de r344 weer terug naar Westport. In Westport doen we nog wat inkopen bij de Spar en gaan slapen bij onze B&B.

15 december: naar de Burren, langs de kust via de r477. We kijken eerst bij een vogelkijkhut. We zien hier een blauwe reiger, zaagbek, steenloper, rotgans. We horen nog kneutjes overvliegen. We rijden verder. We komen de Ballinalackan Castle tegen en zien prachtige landschappen langs de kust. In het dorp Doolin, drinken we in de muziekpub Mc Gann’s een cappuccino en houden we een sanitaire stop. Vervolgens gaan we naar Cliffs of Moher. Hier genieten we van het uitzicht. Een fluitspeler en een man met banjo laten hier hun muzek horen. Op naar Limerick. Het valt niet mee om onze B&B te vinden. De straat Dooladoyle rijden we dan ook verschillende keren op en neer. Uiteindelijk laten we ons

ophalen door de gastvrouw. Het blijkt in een andere straat te zijn, dan wat het boekje aangeeft. De vrouw zegt dat ik haar aanwijzingen had moeten opvolgen die ze vertelde via de telefoon. Ze verteld ook dat ze ziek is. Over dikke pillen die ze niet door de keel kan krijgen. Ze heeft de neusholtes vol zitten.

16 december: 8 uur ontbijt . We besluiten naar de Burren National Park te gaan. Dit park valt een beetje tegen, na alle enthousiaste verhalen die we er over hebben gehoord. Misschien niet het juiste seizoen. Want in de zomer zie je mooie bloemen bloeien tussen de stenen. We rijden terug via Bunratti Castle en Folk Park. We bekijken dit kasteel nu ook van binnen en zien huisjes van vroegere bewoners. We lunchen hier ook. Jos bestelt een zalm, wat een salade blijkt te zijn. De champignonsoep is heerlijk. Terug in Limerick gaan we uitrusten. In Folk Park zien we goudvinken, winterkoning en een roodborst. Tevens bonte kraaien die we bijna overal tegenkomen.

17 december: 8 uur ontbijt. We nemen afscheid van Limerick en vertrekken naar Kenmare. In het dorp Adare zien we twee mooie huizen met een rieten dak. We gaan naar de kust bij Dingle. Ook hier is het landschap mooi. Een dolfijn zit hier vaak in de haven. Wij zien alleen zijn beeld in de haven staan. Langs de kustweg treffen we een fotogenieke meeuw aan. Die rustig blijft en zelfs nog een stukje dichterbij komt. Waren alle vogels maar zo. Kilometers later zien we het schitterende Killarney NP. Net een sprookje of een Bob Ross-schilderij, met de bomen, bergen en het meer. De zon licht het prachtig bij. We komen met iets minder moeite aan in Kenmare bij de B&B. In tot nu toe het mooiste huis, met uitzicht op Kenmare. Roodborst en zanglijster wisselen elkaar af om te zingen. Daarna slapen. Jos heeft griep opgelopen.

18 december: half 9 ontbijt. Zwarte mees zit voor ons raam met een roodborst. We rijden de Ring ofKerry. Doordat we verwend zijn met prachtige uitzichten zijn we niet echt onder de indruk. In Waterville moeten we wachten bij een wegonderbreking. Karin kijkt naar rechts en ziet opeens Charlie Chaplin zijn beeld. We verkennen Killarney waar we eten en winkels bekijken. Kenmare blijkt ook een leuk plaatsje. Weer zijn we niet echt onder indruk van het eten. Het smaakt maar daar is ook alles mee gezegd. Terug naar de B&B om te slapen.

19 december: gastvrouw verslaapt zich, bij de 2e poging is ze wel aanwezig. We krijgen weer bacon & eggs & toast. Later is opeens haar haar nat. Ze zegt er niets over, misschien een wilde nacht gehad? Wie zal het zeggen, zij niet in ieder geval. We besluiten om te gaan wandelen in het Killarney NP. Quiche gegeten bij Moll’s Gapp, boven een leuke shop. Midden in de bergen. Gewinkeld in Kenmare. Ze verkopen hier ook goedkope instrumenten bij de cd-shop. In de etalage hing zelfs nog een Martin gitaar van 460 euro. Er is ook een markt waar schoolkinderen rondhangen. Weer naar huis om drie uur om lekker te relaxen, want morgen krijgen we weer een drukke dag. Vanaf 20 uur ging de kachel weer hoog op. De man des huizes was zeker weer thuis…

20 december: naar Cork. Jos gaat weer rijden. Het uitzicht weer prachtig. Eindelijk zien we een plaats voor vogelaars. Mooie plek, lekker uit de wind en verschillende soorten vogels. Zoals duizend goudplevieren en 4 kleine zilverreigers. Een knobbelzwaan laat zich mooi op de foto zetten. Ookbontbekplevier, grutto en rosse grutto. We gaan verder naarKinsale. Volgens de reisgids kun je hier lekker eten. Dat blijkt niet in ons restaurant. De traditional fish and chips scoort hoog in mijn lijst van smerig eten. De lekkerbekjes smaken naar vet. Niet naar vis. De steak van Karin smaakt beter. We gaan verder naar een fort wat sterk lijkt op Bourtange. We krijgen uitgebreide uitleg. Dan Cork.

We rijden door de stad naar Cobh. Waar we een expositie zien van de mensen die per schip naar Amerika gereisd zijn. Ziet er interessant uit. Met geluiden en voorwerpen uit die tijd. Zodat je de sfeer proeft van destijds. Terug naar Cork vinden we de B&B. Heel anders dan de vorige. Zo te zien zijn we bij de familie van Mrs. Buckett terecht gekomen. Beetje sjofel, maar wel aardige mensen. De B&B zit langs een drukke weg in de buurt van het station. We mogen kiezen of we achter slapen of voor. We gaan nog even de stad in en dan slapen.

21 december: Ontbijt om 8 uur. Nu een keer een gekookt eitje. Lekker! Daarna weer slapen. We krijgen een geruststellend telefoontje van het reisbureau. We hoeven niet naar Dublin om de auto terug brengen. We gaan Cork verkennen. De Gibson gallery blijkt niet om gitaren te gaan. Maar oude rommel in een vitrine kast. De schilderijen en brandgeschilderde ramen zijn mooier om te zien. Gelukkig is de toegang gratis. De Gibsons bij een paar muziekwinkels zijn interessanter. Het zijn slechts een handvol. Wel is er een afgeragde gitaar van Rory Gallager te zien in de etalage. Voor 4000 euro kun je deze kopen. De rest is niet echt interessant. Leuk is ook de English Market. Met slagers,

bakker, etc. Boven kun je koffiedrinken met uitzicht op de markt. Onder het genot van cappuccino en een heerlijk stukje gebak met verfrissende Dreft-smaak. Bij navraag vinden we het monument voor Rory Gallagher. We liepen er eerst al aan voorbij. Een muzieknoot met teksten van zijn songs. Een gitaar staat er achter. Op verzoek van Karin bezoeken we ook andere winkels. Terug op weg naar huis doen we nog wat inkopen. Thuis gaan we uitrusten. De auto halen we weer op van de parkeerplaats, want deze mag niet tussen 11 en 16 uur voor het huis staan. Daarna slapen.

22 december: We nemen afscheid van onze laatste gastvrouw in Cork. Op de laatste dag gaan we naar Blarney Castle. De omgeving rond het kasteel is erg mooi en sprookjesachtig. Het zonnetje werkt hier goed aan mee. In het beekje zien we een waterspreeuw! Er zijn nog weinig mensen aanwezig, wat erg prettig is. De Blarney Stone gaan we niet kussen. Hiervoor moet je op de grond liggen en de steen kussen. Na het bezoek aan dit kasteel gaan we benzine tanken en naar het vliegveld. We leveren de auto in en vliegen terug naar huis.